| Aantekeningen |
- De 1e foto is genomen in 1909 in Holtenau, Duitsland. De tweede is van moederdag 1941.
Ze trouwde met de kellner van het Holtenau restaurant; rond 1938 verliet hij haar voor het dienstmeisje en is al vroeg in de oorlog in Duitse krijgsdienst gesneuveld. Rennie vluchtte op Dolle Dinsdag naar Duitsland en zij en haar zonen zouden rond 1954 bij de begrafenis van hun vader/opa in Duesseldorf wonen.
In deze periode won het nationaal socialisme van Hitler terrein en Rennie en haar zus Adri omarmden hun redder van de ellende van de eerste depressiejaren en de vernederingen van de capitulatie van de 1e wereld oorlog.
Adrie trouwde in 1938 met de Duidse Nationaal socialist Kees Bakker in 1938. Ze had hem ontmoet op een partijbijeenkomst in Leeuwarden. De politieke loyaliteit in deze familie kende sterke tegenstellingen. Kees’s broer had zich aangesloten bij de linkse groepen die in Spanje vochten in de periode net voor de 2e wereld oorlog tegen Franco en diens Duitse rechtse aanhangers. August Arendt was minder enthousiast voor de zaak van de Fuhrer.
In 1942 deed Rennie een 3 maanden lange training op het Duitse eiland Ruegen om “Muetter Haeuser” te leiden. Dit waren tehuizen voor de weduwen en wezen van gevallen Nazi-soldaten. Daarna leidde ze haar eigen “Mothers Home” in Hilversum.
Kees Bakker kwam om het leven in 1942 toen hij vocht voor de Duitsers nabij Leningrad. Zijn vrouw Adri beroofde zichzelf in 1943 van het leven. Zij hadden geen kinderen. Rennie trok met haar twee zoons in het huis in Hilversum, waar Adri had gewoond.
Op Dolle Dinsdag, 05-09-1944, vond er een massale uittocht plaats van Duitsers en handlangers vanuit Nederland naar Duitsland. De geallieerde troepen waren de zuidelijke provincies van Nederland binnengedrongen. Rennie, Georg en Gerard gingen ook mee met een speciale trein vanuit Utrecht. Bij de Duitse grens beschoten twee Amerikaanse Thunderbolts de trein en er waren veel gewonden. Ook Georg was daarbij.
De Arendts kwamen terecht in Neumuenster, in Holstein bij Kiel, en kregen daar hulp van een Nederlander van wie ze het adres hadden gekregen van Rennie's vader.
Op 25-10-1944 werd hun huis verwoest door Britse Halifax bommenwerpers. Opnieuw raakte Georg ernstig gewond. Het drietal pakte opnieuw hun schaarse eigendommen en kwamen terecht in Dahme aan de Oostzeekust bij Luebeck. Daarna zijn ze nog een keer verhuisd naar Oldenburg in de provincie Holstein.
Direkt na de oorlog waren de omstandigheden nog steeds bar voor Rennie en haar zoons. Zelfs water was schaars. Dysenterie en tyfeuze koortsen heersten. Georg was boodschappenjongen voor de Britten. Hij ontdekte dat zijn vader nog leefde in de buurt van Berlijn. Tijdens de oorlog had August gewerkt voor "Arado", een vliegtuigfabriek in Rathenow bij Berlijn. Door de scheiding van Duitsland was het onmogelijk hem te ontmoeten.
Rennie was na de bevrijding van Nederland van de Duitse bezetting door de Nederlandse autoriteiten kort geinterneerd in de “Krententuin”, een gevangenis in Hoorn. Ze deelde daar een cel met mevrouw Mussert, de vrouw van de leider van de Nederlandse nationaal socialistische partij.
Rennie heeft nooit een baan gehad en is nooit hertrouwd. Maar ze had de gave mee te werken met het systeem. Ze redde het een vorm van compensatie te krijgen van de Duitse overheid voor eigendam, waarvan ze zei dat het van haar was afgenomen, alsmede een vergoeding van de Nederlandse overheid als oorlogstegemoetkoming.
Rennie communiceerde met de doden en beschouwde zichzelf als een medium.
|
1904 - 1990 (85 jaar)
