| Aantekeningen |
- Geschiedenis van de familie en de Firma
Waar de stamvader van het Nederlandse geslacht Receveur vandaan kwam, is niet met zekerheid vast te stellen. Omstreeks 1630 treffen we de oudst bekende voorvader, Gabriël le Receveur, aan in Malvaux, buurtschap van de gemeente Grivegnée, gelegen ongeveer 6 km ten oosten van de stad Luik (B.), waar hij getrouwd is met Marey Cocquesay en het beroep van meester-spijkersmid uitoefent. Daar de naam Receveur anderszins in Luik en omgeving, noch in overige delen van 'België' in die tijd voorkwam, kan misschien verondersteld worden dat Gabriël le Receveur uit Frankrijk kwam. Bewezen is dat niet. Gabriël sticht in het Luikse een gezin, een familie, een nageslacht, dat door de eeuwen heen in Luik en omgeving woonachtig blijft. De oudste generaties tot omstreeks 1750 zijn sterk betrokken bij de ijzerverwerking met beroepen als hoefsmid, spijkermaker, spijkersmid en slotenmaker. Omstreeks 1700 gaat geleidelijk aan de industrie van gesmede spijkers in Luik ten gronde en de nazaten van Gabriël beoefenen dan andere beroepen.
Een achterkleinzoon van Gabriël, namelijk Walther Joseph (Mathias) Receveur (1705-??), wordt militair in het leger van de Verenigde Nederlanden en trouwt te Venlo in 1730 met Adriana Richel (1701-??). Hij is de stamvader van het geslacht Receveur in de Nederlanden.
Een van zijn zoons, Christophorus (Christoffel) Receveur (1737-1807) wordt koopman en burger van de stad Venlo en neemt een lakenhandel over, die hij uitbouwt tot het handelshuis Receveur. Dit handelshuis, dat na het overlijden van zijn zoon en opvolger Petrus Franciscus Receveur (1783-1829) wordt voortgezet door zijn schoondochter Maria Ludovica Petronella Keuller (1787-1852) onder de naam Firma Wed. F. Receveur, Handel in Manufacturen, zal blijven bestaan tot 1965.
In september 1949 verscheen het boek 'Twee Eeuwen Ellewaren, een terugblik bij het 175-jarig bestaan van het handelshuis', geschreven door Martien Blondel. In dit boek wordt uitvoerig de zakelijke kant belicht, zij het slechts tot 1949. Daarom wordt in deze Inleiding het accent meer gelegd bij de historische ontwikkeling binnen de familie. Ook wordt aangegeven waarom in 1965 de Firma wordt opgeheven.
Christophorus (Christoffel) Receveur (1737-1807), getrouwd met Maria Catharina van Liebergen (1750-1807), had drie zoons waarvan er twee mannelijke nazaten hadden. Zijn oudste zoon Petrus Josephus (1774-1825), koopman in koloniale waren te Venlo, tweemaal gehuwd, een groot aantal kinderen, raakte in grote financiële problemen, vermoedelijk als gevolg van de algemene economische malaise. Na zijn overlijden (1825) worden zijn kinderen verspreid en ter opleiding in gezinnen geplaatst, waarmee de familie reeds handelsbetrekkingen onderhield.
Petrus Josephus Receveur (1774-1825) is de stamvader van de familie Receveur in Echt (Ohé en Laak, enz.) en een tweede stam Receveur's te Venlo, thans volop nog daar aanwezig. De tweede zoon van Christoffel Receveur, Antonius Leonardus Receveur (1781-1857), was in Luik succesvol als koopman en agent van de Handelszaak Receveur en de Firma de Weduwe Bontamps. Hij had geen mannelijke nakomelingen. De derde zoon, Petrus Franciscus Michaël Receveur (1783-1829), gehuwd met Maria Ludovica Petronella Keuller (1787-1852), zette het handelshuis Receveur voort, verhandelde eigenlijk alles wat interessant was om te verhandelen. Naast laken, textiel, steenkolen en koloniale waren werden ook bankzaken gedaan.
Zijn weduwe Maria Ludovica Keuller beperkt na zijn overlijden de activiteiten tot de detail- en groothandel in manufacturen, onder de naam Firma Wed. F. Receveur. Deze bedrijfsnaam werd ook door de latere generaties steeds gevoerd. De winkel en groothandel waren gevestigd in een aantal panden gelegen op de hoek van de Vleesstraat en de Markt te Venlo. De oudste generaties eigenaren woonden boven de zaak tot omstreeks 1860. Na de Tweede Wereldoorlog, in 1949, verhuisde de groothandel naar een nieuw pand op de Steenstraat. Het pand op de hoek Vleesstraat/Markt werd grondig verbouwd, waarna er onder de naam Mode Centrum Palet een winkel werd gevestigd voor damesmode en huishoudelijk textiel. In 1965 werden zowel de winkel Palet als de groothandel opgeheven. Het Handelshuis Receveur had bijna 200 jaar bestaan.
Petrus Franciscus Receveur en Maria Ludovica Petronella Keuller hadden tien kinderen, waarvan er drie op jeugdige leeftijd stierven. De zonen Antoon en (Willem) Eduard kwamen in de zaak, evenals de twee dochters Carolien en Elisa. Twee dochters trouwden met zakenrelaties: Maria Anna Hubertina Receveur (1810-1895) met Jan Joseph Fayn, fabrikant en groothandelaar in textiel te Luik en Lucia Hendrica Receveur (1816-1852) met Frans Karel Stoltzenberg, groothandelaar in kerkelijk textiel en firmant van de Firma Cuijpers en Stoltzenberg, Ateliers voor Christelijke Kunst, te Roermond.
Zoon Franciscus Receveur (1821-1894) trouwde met Paulina Custers en werd opgenomen in het familiebedrijf Firma Gebr. Custers, groothandelaren en exporteurs van koffie. In 1917 is deze tak van de familie uitgestorven.
De zonen Antoon Christophorus Franciscus Receveur (1814-1888) en (Willem) Eduard Hubertus Receveur (1819-1889) hebben samen met hun zuster Marie Caroline Hubertine Receveur (1825-1907) de textielzaken in Venlo succesvol voortgezet. Antoon manifesteerde zich ook in het Venlose openbare leven. Hij was lid van de gemeenteraad en wethouder van de stad Venlo. Ook was hij voorzitter van de Kamer van Koophandel en bestuurslid van de Heutz-stichting. Hij trouwde in 1861 met Maria Catharina Hubertina Hollen (1834-1922). Het echtpaar kreeg 8 kinderen, waarvan twee op jeugdige leeftijd kwamen te overlijden. Er waren drie zonen.
De oudste zoon Henri Marie Antoine Hubert Receveur (1862-1930) werd arts en geneesheer te Venlo. De tweede zoon, Felix Karel Marie Hubert Receveur (1864-1938) volgde in 1888 zijn vader op als firmant in de manufacturenhandel. De derde zoon, Karel Hendrik Marie Hubert Receveur (1874-1931) werd rooms-katholiek priester en pastoor-deken van Wijck-Maastricht.
De eerder reeds genoemde (Wilhelmus) Eduard Hubertus Receveur (1819-1889) trouwde in 1857 met Maria Carolina Hubertina van Meijel (1836-1859). De echtgenote kwam vroegtijdig te overlijden. Het echtpaar had slechts één zoon, Alphons Bruno Hubert Receveur (1859-1930), die als firmant zijn vader opvolgt in de manufacturenhandel. Aangezien Alphons in de mannelijke lijn geen nakomelingen had, draagt hij zijn aandeel in de Firma Wed. F. Receveur in 1922 over aan zijn neef Felix Karel Marie Hubert Receveur (1864-1938), die hierdoor volledig eigenaar van het bedrijf wordt.
Alphons was eveneens sterk betrokken bij het maatschappelijk gebeuren in Venlo. Zo was hij onder meer regent van het R.-K. Gasthuis St. Joseph en lid van het bestuur van de St. Nicolaaskerk. Voor zijn verdiensten werd hij benoemd tot Ridder in de orde van de H. Gregorius. Deze betrokkenheid bij het gebeuren in de stad Venlo gold zeker ook voor Felix Receveur. Zo was hij onder meer oprichter en voorzitter van de Venlose Veilingvereniging, Regent van Huize Nazareth, bestuurslid van het St. Lucia Gesticht, voorzitter van de Heutzstichting, medeoprichter en commissaris van de Pope Gloeilampenfabriek, en medeoprichter en commissaris van de Nieuwe Venlose Courant. Hij werd benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Ook zijn broer Henri Maria Antoine Receveur (1862-1930), arts-geneesheer, was maatschappelijk actief. Naast zijn verbondenheid als geneesheer aan het R.-K. St. Joseph Ziekenhuis was hij voorzitter van de R.-K. Burgerlijke Godshuizen (wezen- en ouderenzorg), voorzitter van de Regionale Gezondheidscommissie en voorzitter van de Commissie van Toezicht op het middelbaar onderwijs.
In de periode waarin de broers Henri en Felix leven, globaal van 1890 tot 1930, treden er een aantal wezenlijke veranderingen op binnen het familiegebeuren. - Henri (1862-1930) is de eerste Receveur die gaat studeren en zijn universitaire graad behaalt. Nieuw binnen de familie, waar handel en ondernemen centraal staan, is het beroep van arts. Twee zonen van Henri en twee kleinzonen van Felix zullen later eveneens het beroep van arts kiezen. Andere zonen van Henri en Felix volgen academische studies in de rechten, notariaat, enz. - De manufacturenhandel, de Firma Wed. F. Receveur, is niet meer zo dominant in de familie aanwezig. Hoewel voor de firmanten en hun nazaten het pand op de hoek van de Markt en de Vleesstraat hun trefpunt blijft, ziet men de aangetrouwde families en de familie van Henri daar alleen nog tijdens de carnavalsdagen om de optocht en 'boerebroelof' te bekijken. - Hoewel er na meer dan 100 jaar sinds Christoffel Receveur (1737-1807) in deze tak van de familie nog steeds maar twee afstammingslijnen zijn met mannelijke nazaten, namelijk van Henri en Felix, groeit de familie uit elkaar. Men aanvaardt functies buiten Venlo en de familie verspreidt zich over het land. - De gevolgen van dit uit elkaar groeien van de familie zien we duidelijk terug in het familiearchief. De tak Felix Receveur levert in aanvang nog documenten voor het archief. De tak van Henri en zijn nazaten zijn tot op dit moment helaas in het archief slechts fragmentarisch aanwezig.
Twee zonen van Felix Receveur (1864-1938), Paul Marie Felix Hubert Receveur (1903-1980) en Constant Karel Jan Marie Receveur (1905-1964) zetten als firmanten sedert 1935 het bedrijf van de Firma Wed. F. Receveur voort. Constant was ook politiek geëngageerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt hij daarom als gijzelaar door de Duitsers gevangen gezet te Vught. Na 1945, na afloop van de oorlog, blijft hij zich vooral maatschappelijk bewegen als Hoofd van het Militair Gezag van Noord-Limburg, voorzitter van de Stichting Herstel Limburg, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, lid gemeenteraad en wethouder van Venlo. Als hij in 1964 overlijdt door een auto-ongeluk is dat een reden de zaken van het familiebedrijf de Firma Wed. F. Receveur te beëindigen. Zijn vrouw en kinderen emigreren naar Nieuw-Zeeland.
Paul Receveur (1903-1980), laatste firmant van stoffen- en manufacturenhandel Firma Wed. F. Receveur, liquideert het bedrijf, wegens het wegvallen van de medevennoot, maar ook wegens minder positieve economische ontwikkelingen in de branche. In 1965 houdt daarmee op te bestaan het Handelshuis Receveur, dat bijna twee eeuwen lang de spil en motor is geweest in de ontwikkelingen binnen de familie Receveur.
Waren er begin 1900 nog slechts twee mannelijke nazaten met nakomelingschap uit de stam Petrus Franciscus Michaël Receveur (1783-1829), thans telt de familie circa 16 stamhouders. Venlo was de bakermat van de familie, maar is lang niet meer de centrale vestigingsplaats. De familie is verspreid over het gehele land en allerlei soorten beroepen worden uitgeoefend.
|
1705 - Ja, datum echter onbekend