Aantekeningen |
- Bij de 2e foto:
De nieuwbouw van De Vergulde Wagen omstreeks 1925. Het pand werd afgebroken in 1955.
Bij de 3e foto:
De Vergulde Wagen op een briefhoofd van W.C. van Giessen met stallen en kolfbaan.
Uit De Viersprong, nr. 115:
Het gebouw van 'De Vergulde Wagen', zoals dit een paar eeuwen lang het aanzien van het centrum van onze gemeente bepaalde, werd door de toenmalige eigenaar, Wessel Carel van Giessen (1863-1938), in 1912 geheel opnieuw gebouwd naar een ontwerp van de Alphense architect Rozestraten (1884-1922). Het was een indrukwekkend gebouw op historische grond. Geen Alphenaar zou het in zijn hoofd halen er een kwaad woord over te spreken, hoewel het in de loop der jaren -toen er sprake was van een zich sterk ontwikkelende dorpskern - een 'sta in de weg' zou worden. Het zou erop uitlopen dat het geliefde gebouw in 1955 helaas moest worden afgebroken, dit in verband met de verbreding van de Van Boetzelaerstraat.
Dat de Alphenaren om deze afbraak geen traan moesten laten, daarin ging de toenmalige eigenaresse, de 89-jarige krasse mevrouw Louisa Huberta Carolina van Giessen-van Griethuizen (1867-1961) de gemeenschap voor, door met krachtige hamerslagen de stenen naar beneden 'te doen keilen', aldus 'Rijn en Gouwe' van 20 september 1955. 'En maar beuken, jongens' lachte ze bij de afbraak van het gebouw. Er was in de bovenzaal nog een feestje aan voorafgegaan, een verdrietig feestje, dat wel, maar er werd toch zo gehost dat men voor alle zekerheid de zaal met palen had gestut. De wijnen vloeiden rijkelijk, maar mevrouw Van Giessen kon het desondanks niet nalaten zich met enige weemoed en een weggedrukt traantje het beschadigde borstbeeld van Napoleon te herinneren 'dat hier ooit had gestaan, maar door de ingekwartierde Nederlandse militairen op een niet zachtzinnige wijze een kopje kleiner was gemaakt en zo in de vuilnisbak belandde'. Anders was het met de Duitse militairen die zij als gasten moest herbergen, want toen had zij niet veel meer te zeggen. Die maakten zo'n kabaal dat mevrouw Van Giessen de radio steeds luider moest zetten. 'Het was om zenuwziek van te worden, maar toen de dokter vond dat ik maar een poosje thuis moest blijven, konden de heren hun gang gaan,' lachte zij.
|