Aantekeningen |
- Hij is op 29-03-1945 gefusilleerd te Wierden.
Ds. Wolfert maakte samen met zijn collega uit Bergentheim, ds. Gerrit Morsink, deel uit van het zogenaamde Lemeler Convent, dat gesticht werd door ds. H. Berkhof en ds. A. Vogelaar. „Als de „Jodenvervolging“ begint is ds. Wolfert één van de eersten, die velen helpt onderduiken. Ook is hij betrokken geweest in het latere LO-werk voor onderduikers“. ... “Vanaf het begin van de oorlog was ds. Wolfert betrokken bij hulp aan joodse en andere onderduikers en uit Duitsland teruggekeerde krijgsgevangenen. In november 1942 dook hij zelf onder in Holland en (later) in de Wieringermeer. In de zomer van 1944 zette hij thuis zijn ambtelijk werk voort. Op zondag 25 maart 1945 preekte hij voor het laatst en bediende hij het Avondmaal. Juist in dat weekend werden in de omgeving van Mariënberg bruggen opgeblazen en wegen versperd om de terugtocht van de Duitsers te bemoeilijken. Als represaille werd op 26-04-1945 een aantal mensen vastgenomen, onder wie ds. Wolfert. De donderdag daarna werd hij met anderen naar Wierden gereden en daar aan de kant van de weg doodgeschoten“. Zijn vrouw ontving de potloodkrabbel met zijn laatste woorden: “Ik zal niet sterven, ik zal leven“ (volgens ds. Gerrit Morsink)
|