| Aantekeningen |
- Willem Credo was kaperkapitein. In zijn tijd werd zijn naam internationaal met ontzag uitgesproken. Hij voer op de schepen "De Kleine Paarl" en "De Grote Paarl".
De harde, maar sluwe kapitein die naast Zeeuws ook wat Frans, Italiaans en Engels sprak, was even beroemd als berucht. Tussen 1688 en 1713 wist hij meer dan 200 prijzen buit te maken. Deze hadden samen een waarde van meer dan 3 miljoen gulden.
Koning Lodewijk XIV van Frankrijk zond een speciaal eskader onder bevel van kapitein L’Aigle de zee op om hem op te sporen. L’Aigle en Credo kwamen elkaar inderdaad tegen. Uit wederzijds respect vielen ze elkaar echter niet aan, zo gaat het verhaal. Terwijl Credo met zijn schip de Peerl voorbij zeilde, bracht hij vanuit zijn kajuit een toost uit op zijn vijand: ‘Monsieur L’Aigle! A Vostre Santé!’
De bemanning op de kaperschepen ging vaak wat losser om met de regels. Losser in elk geval dan bijvoorbeeld bij de koopvaardij of marine het geval was. Zo wist Willem Credo in 1695 op de rede bij Veere ternauwernood een muiterij te bedwingen door met handgranaten te dreigen. Hij moest de waterschout en diens helpers vragen de muiters te arresteren.
Over hem is door zijn schoonzoon, Gerard Bacot, een boek geschreven:
Zeeusche spectator over de boedel en het testament van capitein Willem Credo, onder toezicht van Gerard Bacot, predikant te Koudekerk, en syn vrou Paulina Credo, nevens een journaal of dag-lyst van een bedroefde reis naa het vermakelyk Alphen. Tot waarschouwing van jonge predikanten om niet ligt voogdyen aan te nemen. Den 30 April 1734, Z. pl.
Uit: De Viersprong, 24e jaargang nr. 91, mei 2007
De geschiedenis van het Schoutenhuis en zijn omgeveing
door H. J. Habermehl
In 1706 was het perceel ten noorden van het Schoutenhuis in handen van Quirina Claesdr. Schraal, weduwe var Adriaan Janszn. Stortenbeker.
In 1714 trouwde Willem Credo met Crijntje (eertijds Quirina) Claesdr. Schraal, weduwe van Stortenbeker en Swanenbeek. Credo kocht toen het naastgelegen pand, het Schoutenhuis, voor zijn vrouw voor de som van ƒ 1.900. Hij was een notabele en welgestelde inwoner van Alphen. In 1725 zou tsaar Peter de Grote hem hier bezocht hebben om hem over te halen admiraal van de Russische vloot te worden. Credo was afkomstig uit Veere en jarenlang een succesvol kaper-kapitein en slavenhandelaar geweest. Over dat laatste deed de volgende anekdote de ronde: Credo had een mooi horloge dat bij een verkoping na zijn dood ƒ 28 opbracht. Hij had dat zelf verkregen van een Engelse zeekapitein door ruiling tegen een 'jonge frisse en schone slavin, uit een hoop andere medeslavinnen gekozen'. 'Kennelijk had Credo dus nogal wat keus', concludeerde Van Zeijl. Op 7 juli 1722 verscheen Willem Credo voor de schout, Adriaen Rosenboom, om het zuidelijk deel van zijn huis in levenslange bruikleen af te staan aan Marie Andriesse. Er werd vastgelegd dat het raam in de oostelijke muur nooit mocht worden dichtgetimmerd of door bomen dicht geplant. De scheidsmuur in het huis moest eensteens zijn en op de zolder moesten planken komen ter dikte van een duim. In 1726 overleed Maria, dan wel was zij naar elders vertrokken, en Jacoba Groenheijde, ongetrouwd, kreeg het recht om levenslang in het zuidelijke deel van het huis te wonen. Eind 1731 zag zij wegens haar lichamelijke gesteldheid af van dit recht. Zij vertrok naar Schiedam.
Willem Credo overleed in 1733 en zijn kinderen lieten het huis veilen voor ƒ 5.012. Uit deze waardevermeerdering blijkt dat waarschijnlijk door toedoen van Credo een vergroting en herbouw van het pand hadden plaatsgehad.
|
1663 - 1733 (70 jaar)