| Aantekeningen |
- Rotterdams Nieuwsblad
06-12-1955
Jong boerengezin op schopstoel
Ook boerderij De Hoogkamer valt aan de Westwijk ten offer
In het wijde polderlandschap van de Aalkeetbuitenpolder, op een steenworp afstand van de grens van de gemeente Maasland, ligt op een verhoging, die aan een Friese terp doet denken, de boerderij De Hoogkamer. Met haar omlijsting van bomen onder het wijde uitspansel zo schilderachtig gelegen, dat het vergelijkingen oproept met landschappen van Jacob van Ruysdael. Schilders moet dit hebben getroffen en het verwonderde ons allerminst in de woning van de voormalige bewoner van De Hoogkamer hiervan schilderstukken aan te treffen. Een boerderij, die blijkens een jaartal op een balk, in 1647 moet zijn gebouwd en die in 1903 opnieuw werd opgetrokken. Bij graafwerk rond deze boerderij stiet men op oude fundamenten. Op deze hofstee, waar men zich eeuwen terug en ver van de bewoonde wereld waant, woont een jong boerengezin: de 31-jarige Jacob Vellekoop met zijn vrouw en twee zoons van 4 en 2 jaar.
Jacob Vellekoop groeide op de boerderij van de familie Moerman aan de Broekweg op. Zijn vader, Janus Vellekoop, was er pachtboer. Die woont nu nog in de woning. Enkele jaren geleden trok de eigenaar, Jan Moerman, boerderij en land aan zich. Vader Janus Vellekoop was er samen met broer Willem pachter. De laatste was ongetrouwd en toen deze in 1949 in de stad ging wonen, nam zoon Jacob het deel van oom Willem over. In dat jaar dus begon zoon Jacob als zelfstandige boer. Het jaar daarop trad hij in het huwelijk met Cornelia Keyzer, een dochter van Arie Keyzer, een boer in ruste, die aan de Broekweg heeft geboerd op de boerderij, waar thans zijn zoon Dirk Keyzer de scepter zwaait en van wie twee broers eveneens een boerderij in de Broekpolder bezitten. Hun allen hangt nog steeds de dreiging van de verwezenlijking van het opspuitingsplan boven het hoofd.
Met zijn jonge vrouw zag Jacob Vellekoop zich in 1950 genoodzaakt de boerderij van Moerman te verlaten en zijn intrek te nemen op de boerderij aan de Broekweg, die de gemeente van Cor in ’t Hout had aangekocht, bestemd ten offer te vallen aan de uitbreidingsplannen. Het jonge paar knapte de verwaarloosde boerderij van voor tot achter en van onder tot boven op. Maar vier jaar later moesten zij er van de gemeente weer af. Maarten Hoogendam, wiens boerderij bij het huidige feestterrein werd afgebroken, moest er op. Jacob Vellekoop werd de leegstaande boerderij aan de Zuidbuurtseweg, de Hoogkamer, aangeboden.
Dat was in mei van het vorige jaar. Bram van der Ende had er op geboerd. Diens grootvader Jacob van der Ende Azn. Had deze boerderij 120 jaar geleden gekocht. Zijn zoon Jacob van der Ende Jzn. Werd er geboren en getogen en na hem kleinzoon Abraham. Bij het overlijden van grootvader Jacob van der Ende volgde boedelscheiding en ging het bedrijf over in handen van de Schiedamse commissionair in granen A. Bakker. In 1935 kocht de heer Korteweg uit Den Haag de boerderij en in januari 1946 werd de Schiedamse distillateur W. E. H. M. Melchers eigenaar, die de boerderij in 1953 aan de gemeente verkocht. De gemeente kocht bovendien de pacht af, die Bram v. d. Ende nog op de boerderij had en de laatste, reeds tal van jaren invalide, liet de inventaris vorig jaar bij publieke verkoping van de hand doen en nam met zijn zuster Maartje zijn intrek in een burgerwoning aan de Broekweg no. 2.
Nu zit dus op deze gemeenteboerderij de jonge boer Jacob Vellekoop met zijn vrouw en twee kleuters. Hij had gehoopt voor minstens een jaar of tien. Deze boerderij ligt immers pal tegen Maasland aan en ver verwijderd van de bewoonde wereld, de stad Vlaardingen? Meer evenals de andere boeren in de Aalkeetpolders, is ook hem de uitbreiding van Vlaardingen in Amerikaans tempo, als een koud stortbad overvallen. De afbrokkeling van zijn bedrijf is reeds begonnen. Hij heeft 10,5 ha. Grasland in de Broekpolder en 13 ha. In de Aalkeetbuitenpolder, bij de boerderij liggen. Maar van het grasland, bij zijn boerderij, is hij dit najaar rond 7 ha. Kwijtgeraakt, bestemd voor startenaanleg, waarmee de gemeente beoogde nog deze maand te beginnen. Jacob Vellekoop melkt 19 koeien, heeft drie pinken, een paard, een varkensstapel en een kudde schapen. Jacob Vellekoop is een energieke en geziene boer. Hij heeft nog geen idee, waar met zijn gezin heen te moeten.
Dolgraag zou hij een boerderij betrekken in een der IJsselmeerpolders. Maar hij beseft dat hij zonder hulp van overheidswege, daarop bitter weinig kans maakt. Natuurlijk heeft hij ook aan emigratie gedacht. Doch zijn vrouw ziet daar verschrikkelijk tegen op, al zijn we ervan overtuigd, dat dit flinke jonge echtpaar met zijn grote werklust en grootgebracht in het boerenvak, in den vreemde stellig zal slagen. Beiden zijn echter met vele banden aan het polderlandschap tussen Vlaardingen en Maasland gekluisterd. Zij kunnen zich moeilijk vertrouwd maken met de gedachte aan emigratie, al gingen beide broers van Jacob Vellekoop hem reeds voor. Zijn 26-jarige broer Willem emigreerde twee jaar geleden naar Australië, waar hij thans reeds een boerderij met 100 koeien onder zijn beheer heeft. Zijn andere broer, Adrie, 30 jaar, vertrok in Augustus van dit jaar naar Nw. Zeeland. Ook deze hoopt zich ver van huis een goed bestaan als boer te kunnen veroveren. Wordt dit jonge boerengezin aan zijn lot overgelaten, dan zou het ons niets verwonderen, wanneer Jacob Vellekoop, met zijn vrouw en twee zoons, zijn broers achterna te trekken. In het overbevolkte, zich industrialisende Nederland is voor boeren nauwelijks plaats meer …..
|
1923 - 2011 (87 jaar)
